به   دل   خون   شده   خود   نظر   جفا    نکردم

نبیریدم   از  وفایم  ز به  عهد  جدا  نکردم

چشم دران اوج سکوتت به همه حال گریسته ست

که دگر پاره نساختم ز به  عشق سوا نکردم

بشکستم   به    لب   عشق   حقیقت   شده    پنهان

باشد  این غم پاره  من  که   سروپا  نکردم

اخراین غم به چه ماند عشق غمی را ز چه خواند

می ومیخاره  ندیدم  زبه  عشق ریا  نکردم

به  بد عهدی  زمانه عشق  را  جز سوختن  ندیدم

که بسوختم ولی باز جان تورا  رها  نکردم

به شب  هجر  چو  پروانه  به  دم  عشق  بسوختم

من شمعی اب  ندیدم  ولی  گلایه را نکردم

راز   گمگشته   بشکسته   به   سرای    مهربانش

زین نظر کن بر جفایت که نگو وفا  نکردم